Neredeyse bir yılı tamamlamak üzereyiz… Dünyayı, ülkemizi, kentimizi fiziksel ve ruhsal saygınlığını altüst eden bir bulaşıcı hastalıkla. Öyle böyle değil yüzyıla damgasını vuran virüslerin en kötüsüyle. Gezegende yaşayan sekiz milyar insan bir şekilde etkilendi. Çoğumuz fiziksel bir çoğumuz da psikolojik.
Bu illetten kurtulmak için dünyanın dört bir tarafındaki bilim insanları, kurumlar, kuruluşla çok ciddi çabalar içindeler ve yine dünyanın dört bir tarafındaki sağlık orduları canları pahasına mücadele veriyorlar. Hatta zaman zaman hayatlarından olarak…
Buraya kadar her şey şahane peki bizler birey olarak sorumluluklarımızı yerine getiriyor muyuz ya da ne kadarını getiriyoruz. Geçtiğimiz hafta sonu kısıtlamalar sırasında oturduğum sitenin önündeki çöp konteynrini yetmiş yaşlarında bir teyzenin karıştırdığını gördüm. Dayanamayıp sordum neden karıştırdığını. Çöpünü atarken yanlışlıkla bir yemek kaşığını da attığını söyledi, üstelik yanında kendisini bekleyen küçük torunları da meraklı gözlerle onu seyrediyorlardı.
Bu yaşanmışlıktan devam edecek olursak ki, bu sadece bir örnek. Bu konuyla savaşan kurumlara, kuruluşlara, bilim insanlarına destek yerine köstek olduğumuzu unutmamak gerekir. Daha da basitinden sadece komşunuzun dikkatli olması, duyarlı olması yetmiyor en az onlar kadar olmamız gerekiyor.
Şüphesiz bu da toplumsal genel kültür ve toplumsal bilinçle oluşuyor diyerek dünyaya, ülkemize, kentimize sağlıklı gün ve gelecek diliyorum…