Son 3 yıl yarı finallerle, finallerle, kaçan şampiyonluklarla ve 26 yıl sonra gelen Süper lig ile geçti.
Büyük mücadele verildi. Her bir isim Adana Demirspor için gayret gösterdi ve alın teri akıttı.
Dördüncü yıla Süper lig ile girdik ve 8 hafta geride kaldı.
8 Haftalık süreçte hayli heyecanlı ve coşkulu geçti. Konya maçının ardından Samet hocanın ayrılışı yerine İtalyan Montella’nın gelişi ve farklı biten Karagümrük yenilgisi…
Asıl süreç Çaykur Rize maçıyla başladı. Sonrasında Beşiktaş beraberliği ve içeride Gaziantep galibiyeti. Son olarak da Antalya galibiyeti.
Müthiş bir süreç yaşandı.
Öncelikle altını çizmeliyim ki, transferde iyi isimlerin dışında karakterli oyuncular bir araya getirilmiş. Yakından takip ediyoruz tabi. Her bir oyuncu takımı ve formasını sahiplendi. Camiayı tanıdıkça coşkuları arttı. Coşku artınca mücadele ve öz güven yüklemesi yapıldı.
Bu tabloyu 2012’de de görmüştük. Birbirlerine sıkı sıkıya sarılma. Bu da başarıyı getiriyor.
Asıl önemli noktalardan biri oyuna sonradan giren oyuncuların takıma verdiği güçtür. Hangi oyuncu 11’de sahaya çıktığı değil de hangi oyuncuların sonradan oyuna girdiğidir. Bu oyuncular kim olursa olsun (Karagümrük maçı hariç) sanki ilk 11 oynuyormuşçasına başarı için taşın altına gövdelerini koydular. Ve görevlerini tam manasıyla yerine getirdiler. Anlayacağınız rekabetin bir takıma katkısını Adana Demirspor’da görüyoruz.
Adana Demirspor tam ahengi ve ritmini yakaladı Milli maç arası devreye girdi. Her şey eksiksiz gidiyordu. Başarısız ve sakatlığı çok olan takımlar için bu ara imdada yetişti. Adana Demirspor’un böyle sorunu yoktu. Teknik Direktör Montella mutlaka tedbirini alacaktır. Dilerim oyuncular önceden olduğu gibi mücadele gücünü yine yukarıya çekerler. Zira Malatya takımı daha önceki maçlarda olduğu gibi kötü oynamayacaktır. Adana Demirspor her zaman vitrin olmuştur.