Herkesin bir hayali vardır, kimi ev, kimi araba, kimi bol kazanç, kimi muhteşem bir tatilin hayalini kurar. Hayatına ona göre yön vermeye çalışır… Gecesini gündüzüne kadar, çalışır, çalışır bir bakarsın hayalinin bir kısmını gerçekleştirmiştir, bir bakarsın onca çalışmaya, azme rağmen hayalinin yakınından bile geçememiştir. Hep bir engel çıkar insanın karşısına, bu bazen sağlık olur, kimi zaman da çalışma hayatında ki zorluklar… Kendimden bir örnek vereyim, yıllardır Doğu Karadeniz’e gitmenin hayalini kurarım, Trabzon’dan başlayıp Artvin’e kadar yeşille mavinin buluşmasını hem görmek hem de görüntülemek istedim, bu zamana kadar bu hayalimi gerçekleştirmek nasip olmadı… Ama bu kez durum farklı, malum ilkbaharla birlikte önümüz yaz, bu yaz tatilimin bir bölümünde bu hayalimi gerçekleştireceğim. Engelleri tek, tek kaldırıyorum bu yaz bu hayalimi gerçekleştireceğim…
Bir dost meclisinde ben bunları anlatırken, değerli bir ağabeyim bana bir hikaye anlattı, etkilenmedim desem yalan olur, sizlerle paylaşmak isterim;
Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturur. Bakalım neler olacak diye?. Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer, birer geldiler, sabahtan öğlene kadar. Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girdiler. Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirdi. Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyor diye. Sonunda bir köylü çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına sıkına itmeye başladı. Sonunda kan ter içinde kaldı ama kayayı da yolun kenarına çekti. Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu gördü. Açtı. Kese altın doluydu. Bir de kralın notu vardı içinde. "Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir" diyordu kral. Köylü, bugün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı. "Her engel, yaşam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır."