Tanrı tanımamayı, hayatındaki en büyük övünç kaynağı haline getirmiş, bir ateist varmış. Adam bir gün ormanda gezerken, gördüğü güzellikler karşısında, her zamankinden daha fazla hayrete düşmüş.! Bir yandan, "evrim ne güzellikler yaratıyor!" diye düşünürken, diğer yandan da, bu güzelliklerin tesadüflerle oluşmasının, sandığından çok daha zor olduğunu kavramış…O DA NE? O, böyle dalgın dalgın yürürken, aniden arkasında kocaman bir ayı belirmesin mi?… Adam, hemen bütün gücüyle tabanları yağlayıp kaçmaya başlamış. Ayı arkada, bizim Ateist önde, uzun bir kovalamaca başlamış. Kovalamaca epey devam etmiş. Adam, her arkasına bakışta, ayının daha yaklaşmakta olduğunu fark ediyormuş. Dakikalarca süren bir kaçış esnasında, adam korkudan doğan telaşla, nereye bastığını bile göremez hale gelmiş. Derken, ayağı bir dal parçasına takılmış ve yere düşmüş. Ayı da bu fırsatı kaçırmamış, son darbeyi indirmek üzere, avının üstüne atlamış. Adam havadaki dev pençeleri görünce, hayatında hiç ağzına almadığı bir kelimeyi haykırmış.!
-ALLAH…!!! " diye bağırmış. Bu kelimenin bir Ateistin ağzından dökülmesiyle, her şey bir anda donmuş. Ayı havada asılı kalmış. Ormandaki nehir bile akmaz olmuş. Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın üzerine parlamış. Adam, şakın şaşkın etrafına bakınırken, çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
- "Ey Allah’ın kulu, yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir kazaya bağladın. Allah adının geçtiği meclislerden kaçtın. Ona inananları aşağılayarak, bir de bunu böbürlenme vesilesi yapmak suretiyle ömrünü heder ettin…Şimdi başın sıkıştığı anda, ondan yardım istiyorsun.
Sana bu durumda yardım etmemi mi bekliyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım?" demiş.
Yine de onun sonsuz merhameti sana kucak açıyor. Şu anda iman edersen, öbür cihanda seni cennetine kabul edecek. Adam, iman etse bile öleceğini anlayınca, bir zeka oyunu ile bulunduğu durumdan sıyrılmayı düşünmüş, ve;
-Yok, ben can havliyle öylesine bağırmıştım,
-Ama, eğer Tanrının varlığına iman etmem isteniyorsa, onun mucizelerini görmem gerekiyor.
-Eğer bu kudret bu kadar güçlü ise, şu an beni yemek üzere olan Ayı yı, imana getirsin demiş.
Ä°lahi ses ona;
Emin misin? O her şeyi bilir ve görür, ona göre düşün demiş…
Adam da; eminim demiş…
Bunun üzerine, tabiat yeniden canlanmış. Ayı da kocaman bir külçe halinde, adamın üzerine düşmüş. Avını bacaklarının arasına alarak, üstüne oturmuş, ellerini gökyüzüne açarak, duaya başlamış…
-Allahım , sana hamd olsun.! Senin rızan için oruç tuttum,
Ve senin verdiğin rızıkla, orucumu açıyorum…!!!
Adam utanç içinde: - "biliyorum bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki ayıyı dindar yapabilirsiniz." demiş. ses:
- "peki." diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmuş. nehir tekrar akmaya baslamis. herşey eski haline dönmüş. ayı pençesini indirmiş, iki pençesini de göğe doğru çevirmiş, ve konuşmaya başlamiş:
- "tanrım, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin nimetlere."