"Üsküdar'da bekliyorum"

Bir kaç yıl önceydi.

Tam Metro'ya bineceğim.

Bir tane yaşlı amca, makinenin önünde panik yapmış, dolduramıyor elindeki kartı.

Arkasında birkaç tane genç birikmiş, sokurdanıyor amcayaİ

"Hadi be amca, napıyorsun, flört mü ediyorsun makinayla?"

Onlara kızdım "Napıyorsunuz ya" dedim.

Yaşlı adama yardıma gittim.

"Canım amcam,sen ne istiyorsun, onu söyle bana?"

"Kartım yok"

Kartını doldurdum.

"Al istediğin yere git.. Hatta sen başvuru yap, ücretsiz kart  al kendine. Ulaşım senin yaşına bedava"

Neyse,ben de doldurdum kendi kartımı,metroya geldim.

Baktım amca orada bekliyor hala.

"Ne oldu?" dedim.

"Yavrum, adres soracaktım, beni azarlarlar diye soramadım, seni bekledim"

"Olur mu öyle şey amcam...Peki sen nereye gidecektin?"

"Üsküdar Marmaray".

"Amca Kirazlı'dayız, karşı tarafta o...Sen nasıl buraya geldin? Epeyce uzakta orası"

Kafasını eğdi, dinledi.

Anlattım ona;

"Buradan Yenikapı'ya git, Marmaray'a bin. Oradan 2 durak sonra Üsküdar Marmaray'dasın.

Baktım amca mahzun mahzun bakıyor, anlamamış durumu.

"Tamam, dedim amca, gel birlikte gidiyoruz"

Atladık Metro'ya, gidiyoruz Üsküdar'a doğru.

Yolumuz uzun.

Muhabbet olsun diye lafladım "Amca sen nerelisin?"

"Ordu" dedi.

" Var mı  fındık bahçesi falan?"

"Evladım, ben emekli ağır ceza hakimiyim"

"Vayy be" dedim içimden. Onlarca kişiye müebbet dağıt, 40 yıl, 50 yıl hapis ver; sonra gel metroda kartı doldurama.

Ey insanoğlu...

"Amca  Ordu'dan İstanbul'a neyle geldin?"

"Hatırlamıyorum"

"Amca valiz falan yok mu?"

3 yaşındaki çocuk gibi yüzüme baktı "Sahi nerede?"diye cevapladı sorumu.

O an anladım, amca "demans" hastası.

"Peki amca nereye?"dedim.

Üzerinde şunlar yazılı olan bir kağıt uzattı "Oğlum beni Üsküdar Marmaray'da bekliyor"

Üsküdar Marmaray'a indik.

Amcayı bekleyen falan yok.

Millet başımıza yığıldı.

Yarım saat kadar herkesten bir fikir aldık.

Amcayı bir karakola bırakmanın en doğru şey olacağına karar verdik.

Biz etrafa bakınırken telaşlı bir adam geldi yanımıza;

"Şükür seni sağ salim buldum baba" diye yaşlı adama sarıldı.

Damadıymış.

Aşağıdaki  hikayeyi de o anlattı;

"Kayınpeder bir  Demans hastası... Evet geçmişindeki hiç bir şeyi hatırlamıyor.

Ama oğlu polisti ve 3 yıl önce şehit oldu. Oğlu son telefon konuşmasında ona 'Baba, Üsküdar Marmaray'da seni bekliyorum" demişti.

Her şeyi unuttu, onu unutmuyor"

Ne mi yaptım?

Uzun uzun ağladım...